Ik heb Molukse roots en daar ben ik trots op! Ik ben er één keer naar de Molukken geweest in 2012 met mijn dochtertje die toen 3 jaar was. Ooit wil ik weer een keer terug, maar dan met mijn man, twee zonen (15 en 6 mnd) en dochter (13). En mijn droom is dan dat wij allemaal een woordje Moluks Maleis kunnen spreken.

Ik voel een diepe passie en verantwoordelijkheid om mijn cultureel erfgoed in leven te houden. Ik zie met pijn in mijn hart hoe de kennis van de Molukse taal steeds verder afneemt onder de nieuwe generaties. Het begint al bij mezelf... ik spreek de taal niet goed en mijn kinderen al helemaal niet! Maar ook mijn neven en nichten spreken de taal niet of niet goed... en hun kinderen ook niet.

Het besef dat een deel van onze identiteit dreigt te vervagen, raakt me diep. Mijn missie begon met het leren van mezelf en mijn kinderen, maar is uitgegroeid om meer mensen de Molukse taal te leren om een brug te slaan tussen het verleden en de toekomst.

Het idee dat ik meer mensen kan helpen de Molukse taal te begrijpen, vervult me met vreugde en hoop. Ik visualiseer een wereld waarin families weer met elkaar kunnen spreken en elkaar volledig kunnen begrijpen. Een wereld waarin onze tradities en verhalen levend blijven, gedragen door de kracht van woorden die rechtstreeks uit ons hart komen.

Het zou zo geweldig zijn als ik de liefde voor de Molukse taal kan delen en zo een diepere band kan opbouwen met degenen die hun afkomst koesteren. Samen zouden we de rijke nuances van onze cultuur kunnen ontdekken en vieren. We zouden in staat zijn om de verhalen van onze voorouders door te geven, de betekenis achter onze tradities te begrijpen en een gevoel van trots te voelen dat onze roots in ons voortleven.

Ik zie een toekomst waarin onze kinderen en kleinkinderen de taal van hun voorouders kennen en koesteren. Ze zullen in staat zijn om met hun eigen familie te communiceren, diepgaande gesprekken te voeren en de liefde te voelen die in elke zin geweven is. Ze zullen niet langer de pijn voelen van het niet begrijpen van de verhalen die aan hen worden verteld. In plaats daarvan zullen ze verbonden zijn met hun wortels en de kracht voelen die voortkomt uit het behoud van ons erfgoed.

De weg voor ons is misschien niet gemakkelijk. Het vergt geduld, doorzettingsvermogen en toewijding om de Molukse taal door te geven aan de volgende generaties. Maar ik geloof dat het de inspanning meer dan waard is. Ons erfgoed is te kostbaar om verloren te gaan, en ik ben vastbesloten om te strijden voor het behoud ervan.

Ik beloof dat ik mijn best zal doen om meer mensen de Molukse taal te leren. Ik zal lesmateriaal ontwikkelen, challenges lanceren en mijn gemeenschap inspireren om onze taal te omarmen. Samen kunnen we een beweging creëren die de kracht van onze woorden herstelt en onze identiteit versterkt.

Ik ben vol hoop en vastberadenheid. Samen kunnen we het cultureel erfgoed van de Molukken levend houden en een erfenis doorgeven waarop we trots kunnen zijn.

Wie doet er met me mee?

Liefs,

Brenda Azaay-Lohy